Bir parcha qog‘ozdagi yozuv biz haqimizda nimani anglatishi mumkin, deb o‘ylarsiz? Grafologiya, ya’ni insonning husnixatiga qarab uning xarakterini bilish nazariyasi orqali qiziqarli ma’lumotlarga ega bo‘lishingiz mumkin.

So‘zlar orasida bo‘sh kataklar ko‘p bo‘lsa, yozuv sohib yoki sohibasi o‘zini yolg‘iz his qilyapti.

Tartibsiz yozuvlar – turmushini nazorat qila olmaslik.

Katta harflar – tartibsizlik.

Juda kichik harf (“chumoli yozuv”) – o‘ziga ishonchi past inson, ehtiyotkor, realist, lekin texnika bilan tez til topishadi.

Uzun harflar – estetika, mardlik, qobiliyat va adabiyotga mehr.

Semiz harflar – ochiqlik ramzi.

Raqamlarga o‘xshash harflar – o‘qimishli, sabrli va biroz sovuqqon.

Varaqqa siyoh ko‘p tomizilgan, yozuvida surkalgan joylari ko‘p bo‘lsa – noziktabiat, shuningdek, kutilmagan, ajoyib ishlarni bajarishga rag‘bat kuchli.

Harfdagi belgilarni tashlab yozish – yolg‘iz qolganda o‘ziga xizmat ko‘rsatolmaydi, o‘ziga nisbatan bee’tibor.

Ilgaklarni gajak bilan yozish – qarorni oson va tez qabul qiladilar. Nazoratni yaxshi ko‘radilar, qonunlarga bajonidil amal qiladilar. Shuningdek, optimist bo‘ladilar.

Yirik-yirik yozadiganlar – o‘ta iltifotli, saxiy, ko‘ngilchan va san’at shaydolari.

Ingichka yozuvlar – harakatchan, lekin birovning dardini tushunmaydigan kishilar.

Harf oralarini katta-katta ochib yozish – mablag‘ni besamar sovurishdan darak.

Ilgakni uzun tushirish – zavq-shavqqa to‘la insonlar.

Tepaga chiqqan uzun chiziqlar – hissiyotga boy kishilar.

Ilmoq uchlari o‘tkir – haqqoniylik va ochiqlik.

Xattotlar xatiga o‘xshash – fantaziya kuchliligi, yuksak qobiliyat egasi, shu bilan birga qo‘rqoq va beqaror.

Bezaklarsiz, oddiy, so‘zlar orasida bo‘sh kataklar xammasida bir xil tashlangan bo‘lsa, harflarning shakli ham deyarli bir xil  –aql ustuvorligi.

Harflar bir-biri bilan bog‘langan, qo‘lcha hosil qilgan – o‘z fikrini hurmat qilish.

Yengil, ortiqcha kuch va harakatsiz – xarakteri ham yengil, hayotdan rozi, birovga quloq tutuvchi va ergashuvchi, mehribon.

Kerakmas paytda, masalan so‘z o‘rtasidagi harflarni ham kattada yozish, so‘zlar orasida ko‘p joy tashlash – quvnoq, hazillarni yoqtiradigan, sevgi va orzuga moyil, shuningdek matematik qobiliyatga ega.

O’ng tomonga og‘ishtirib yozish – faol va orzularga boy,
o‘ng tomonga juda ham ko‘p egilgan, natijada oxirgi xarflar deyarli ko‘rinmay qolgan, bir qarashda titrab yozilganga o‘xshasa – ta’sirchanlik.

Titrab yozish – talabchan, go‘zallikka mehri baland, dangal, ayni vaqtda qo‘rqoq.

To‘g‘ri qilib yozadiganlar – xarakterida qo‘rquv yo‘q.

Yozuv aniq, o‘qishga oson, harflar bir-biriga bog‘langan bo‘lsa, bu mehnatkash, ishlarni chin dildan qilish, ba’zida pessimist. Bunday odamlar gohida ochiq gapirib, qo‘pollik ham qilib qo‘yadilar.

Chap tomonga og‘ishtirib yozish – erkin emaslik, doimiy xarakteri yo‘q, aniq qadamni qo‘ya olmaydi.

Kichik varaqqa ko‘p narsa sig‘dirish (tejamkor usul) – buning iqtisodga dahli yo‘q. Aynan shunday yozadiganlarga o‘zboshimchalik yot bo‘ladi.

Tez va chiroyga kam e’tibor berib yozish – bu odamning ishi yozishni ko‘p taqozo qiladi va u ko‘p vaqtlarda biror joydan ko‘chirib emas, o‘zi o‘ylab, ichidan to‘qib yozadi.

 Buni qarangki, husnixatimizning tashqi qiyofamiz bilan bog‘liq bo‘lgan jihatlari ham bor ekan.

Baland bo‘yli insonlar. Deyarli hech vaqt bo‘g‘in ko‘chirib o‘tkazmaslikka harakat qiladi, yozuvida chalkashlik yo‘q, chiziqlar tortilmagan toza oq qog‘ozga ham bir tekisda, chiroyli yoza oladi.

Past bo‘yli insonlar. So‘zni to‘liq yozishga joy yetsa ham bo‘g‘in ko‘chirish oati bor, harf va so‘zlarni cho‘zibroq yozishadi, ilmoqlarni uzun-uzun qo‘yishadi.

O’rta bo‘yli insonlar. So‘zlarni qisqartirib yozish odati bor, qator oxiridagi so‘z yo harflar pastgacha tushib ketadi.

Oq-sariqdan kelgan, malla sochli insonlarning yozuvi aniq, did bilan yozilgan, harf va so‘zlari mayda, cho‘zilmagan bo‘ladi. Qator chizilmagan varaqqa ham bir tekisda chiroyli yoza oladi. Ularning ko‘pchiligini husnixati chiroyli.

Qora sochli insonlar ulardan farqli ravishda, qator chizilmagan qog‘ozga bir tekisda yoza olishmaydi, ko‘pincha husnixatlari tepaga qarab chiqib ketadi. Shunga qaramay, chiroyli yozishga urinishlar sezilib turadi. Ular bosh harflarni ajratib ko‘rsatishni xohlashadi, ba’zan keraksiz joyda ham bosh harfni ishlatadi.

Davlat ishida ishlovchi kishilar harflar formasiga e’tiborsiz yozishadi.

Pala-partish yozadiganlar esa ko‘pincha ishchi, hunarmand, xizmatchilarga tegishli bo‘ladi.

Faoliyatida bevosita pul bilan ishlovchi, masalan, sotuvchi, dorixona xizmatchisi, tadbirkorlar ko‘p o‘chirishadi, bo‘yashadi. Umuman olganda, ularning husnixati kamdan-kam chiroyli bo‘ladi.

Qator chizilmagan qog‘ozga yozganda pastga tushib ketish shoirlarga xos.

Grafologiyada kuzatilgan yana bir qiziq holat: eng chiroyli, benuqson va bexato husnixat egalari ko‘p hollarda tikuvchilarga xos bo‘ladi.

Xo‘sh, grafologiya har doim ham oqlanadimi? Bu borada psixologlarning fikri ham turlicha. Zero, inson murakkab, uning ruhiyatini aniq aytib berish mushkul.

Nima bo‘lgandayam, o‘zlikni anglash hamma uchun har qachon qiziqarli bo‘lib kelgan. Balki endi siz ham oddiygina qaydlarga befarq qaramassiz…

SAMO tayyorladi.